There are blogs that usually I visit. There are websites which I hamp on every now and then. But there are only very few posts that I enjoyed to my heart when I was reading them. They are here for you also to enjoy, if you haven't happen to read them before :)
http://kathaiezuthukiren.blogspot.com/2007/09/blog-post_13.html - By Yosippavar. I just can't relate this as a sci-fi story, but its of more to say on life.
Know about China here - http://onemanbandwidth.com/wordpress/2007/07/23/cinderella-teaching-in-the-greatest-monkey-show-on-earth/
Do you wear mookuthi?? Well read this then - http://sambharmafia.blogspot.com/2007/02/so-much-fuss-over-mookuthi.html
You a s/w engr?? read some penathals - http://penathal.blogspot.com/2007/11/blog-post.html
Post you can learn to draw faces :) - http://www.thesneeze.com/mt-archives/000715.php
http://lateralplane.blogspot.com/2007/10/being-woman.html - Post by Logic {I wonder why he is not consistent in writing post :( }
http://heartnmindfights.blogspot.com/2007/07/moi-machi.html - feelings post by By raz
http://keladikanmani.blogspot.com/2007/06/yaar-thavaru.html - By kannama
http://princessofgold.blogspot.com/2006/10/thavani-valayal-marudhani.html - My all time fav by PK :)
http://kavitha04.blogspot.com/2006/11/blind.html - Post made me to think on the other side of the life. Thanks Kavitha :)
http://themottaiboss.blogspot.com/2006/03/dosa-laws-mom-was-out-of-town-for-week.html - yet another humurous post by Kaats
http://ammanchi.blogspot.com/2006/06/applying-thoughts.html - I love this post as it relates to my day to day job. May be we both are Applying Thoughts ;)
If you have any, please do share the links in your comments. I love them to read :)
Friday, November 30, 2007
Thursday, November 29, 2007
ஒரு Changeக்கு !
தொடர்ந்து ஒரே லவ் story-ya படிச்சதுனாலயோ என்னவோ ரொம்ப திகட்டிடுச்சு :(
இங்க போய் ஸ்ரீதேவி எழுதிய மர்டர் மிஸ்டரி படிச்சுபாருங்க. நம்ப பொன்னியின் செல்வன் கதைக்கு சூப்பரா ட்விஸ்ட் கொடுத்திருப்பாங்க!
இங்க போய் ஸ்ரீதேவி எழுதிய மர்டர் மிஸ்டரி படிச்சுபாருங்க. நம்ப பொன்னியின் செல்வன் கதைக்கு சூப்பரா ட்விஸ்ட் கொடுத்திருப்பாங்க!
Wednesday, November 28, 2007
Tuesday, November 27, 2007
Jab we met
Quite cool movie. After a long time I found full of energy flowing in the movie. The characters were alive and blushing their true sense throughout the movie.
Story : Frusted-young-business man(Shaid Kapoor) ditched by his GF, found himself in pool of maze in the business, suddenly leaves the empire built by his papa overnite and goes out like a nomad in search of peace. Meets Kareena Kapoor on train, who is happy go lucky kinda gal travels from Mumbai to Punjab.
They miss the train at one point and as you guess travel together to Punjab. She takes him to her home and found that family is merrying around to fix her marriage with some guy in their family, which she doesn't like and obviously as you expect both SK & KK flew away.
For godsake you think they both are in love that's not true. KK was in love with some monkey in Kulumanali and they start their journey again to meet him. Meanwhile SK was very much attracted and got impressed by KK and start falling in love. After reaching kulu, SK leaves her and goes back to Mumbai to continue his business and gets succeeded.
On the otherhand family of KK is searching for her and didn't hear anything from her for 9 months. They blame SK for ruining their family. As every hero, SK takes the responsibility of reuniting the family with KK starts his journey again to find her. After a long search he found that she got ditched by her boy friend (that monkey) and they express their love to each other. brings her back to home and lived happily after that.
Script: Story was pathetic with lot of potholes and logic less script. Normal story, but I should honestly accept SK & KK had done their part vey well. For the first time I have seen KK acting with cloths around ;)
Normally in such travel scripts directors will show off their talent in hunting locations abroad and make a fix to producers. This guy (Imtiaz Ali) has done a decent job using locations in India itself. Another worse travel movie I had seen is "Puthukotaillirunthu Saravanan". Nammba aalungala adichikave mudiyathu. They scrwed the whole movie.
Certain shots & scenes like KK introducing SK to her sister has the guy whom she has planned to marry to her (sis). The scene in 3rd grade hotel and the following police raid.
Music: Commendable work by Music Director Pritam. All the songs were rocking.
Actors: Kareena was too good. Though I don't like her, she did a really good job in the movie. Shaid was equally cool and script fits aptly for his body language and age. Both together make a good pair. Offlate heard both have separated and not dating is that so ?? ;)
P.S.: For those who don't know Hindi - Jab means When . Kathailam solliyachu poi parthuttu vanthu naan sonnen thaan parthen, kadi aagiduchu-nu yaarachum comment potta kola vizhum.
P.S. for P.S. : This is one is not for you PK :)
Monday, November 26, 2007
Dollar is UP so the Shoppers :)
Wife: “How much space do we have in the car? Can we squeeze this microwave in?”
Husband: “No, it’s pretty crammed in there.”
Wife: “What about on your lap?”
Husband: “I’m carrying the refrigerator on my lap, remember?”
Wife: “What about on the roof?”
Husband: “No, we’d need to have a roof rack for that. We can’t just put a microwave on the roof. It might fall off. It’s unsafe.”
Wife: “Okay, what if we put the refrigerator on your seat and put the microwave on top of it?”
Husband: “Where will I sit?”
Wife: “Uh … what about on the roof?”
Source: Nshima
Husband: “No, it’s pretty crammed in there.”
Wife: “What about on your lap?”
Husband: “I’m carrying the refrigerator on my lap, remember?”
Wife: “What about on the roof?”
Husband: “No, we’d need to have a roof rack for that. We can’t just put a microwave on the roof. It might fall off. It’s unsafe.”
Wife: “Okay, what if we put the refrigerator on your seat and put the microwave on top of it?”
Husband: “Where will I sit?”
Wife: “Uh … what about on the roof?”
Source: Nshima
Tuesday, November 20, 2007
காதோடு தான் நான் பேசுவேன்...
" முதல் மழை என்னை நனைத்ததே" " அக்கம் பக்கம் யாருமில்லா" " மேகம் மேகம் என் காலில் மிதக்கிறதே" இப்படியான எந்தவித பாட்டும் இல்லாமல் சாதாரணமாக "ட்ரிங் ட்ரிங்" என்றே அவளது தொலைபேசி ஒலித்தது.
அதுவும் நன்றாகவே இருந்தது.
"ஹலோ யார் பேசுறது? " அவள் தான். குரல் தேனாக என்னுள் இறங்கியது.
" எப்படி இருக்கிற பிசாசே" .
"ஹே! குண்டுமாமா. எப்படி இருக்கிற?. வேற நம்பர் வருது? கேடி நம்பர் மாத்திட்டியா? "
" yup . இது என்னோட புது நம்பர். நோட் பண்ணிக்கோ." " Then எப்படி இருக்க? என்ன பண்ணுற? . எப்போ Joining Date எதாச்சும் தெரிஞ்சுதா?"
" இல்லபா. மாத்தி மாத்தி சொல்லுராங்க. யாருக்கும் கரெக்டா தெரியல. May be in November. "
" Oh! good. Then what doing now?"
" சும்மா தான் இருக்கேன். ஹே என்னால நம்பவே முடியல. உங்களோட voice ரொம்ப familiar-a இருக்கு. " - ஆச்சர்யாபட்டாள்
" நிஜமாவா. Even I feel the same. சரி அப்பா அம்மா எல்லாரும் எப்படி இருக்காங்க? "
"எல்லாரும் ரொம்ப fine . அம்மா எப்படி இருக்காங்க? மருமகன் என்ன சொல்லுறான்? "
" All are fine here. How are you feeling now?"
" You still remember that. Thanks. கொஞ்சம் வலி இருக்குது but okay. டாக்டர் கிட்ட திரும்ப போகணும்." - சிரித்தாள்.
மெல்ல நானும் சிரித்தேன். நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பு பேசிய நண்பனிடம் மீண்டும் பேசியதை போன்ற உணர்வு.
அவள் பேசினாள். நான் கேட்டேன் கேட்டு கொண்டே இருந்தேன்.
சுமார் 42 நிமிடங்கள் கடந்தன. நிறைய பேச நினைத்தேன் ஆனால் பேச ஒன்றுமே இல்லாதது போன்ற ஒரு உணர்வு. But I felt contented after speaking to her.
Have you come across something like this ever? I had a couple of times earlier, once with my closest friend and other time with my mom. But both the time I was speaking less and listening more. Same happened this time too :)
அதுவும் நன்றாகவே இருந்தது.
"ஹலோ யார் பேசுறது? " அவள் தான். குரல் தேனாக என்னுள் இறங்கியது.
" எப்படி இருக்கிற பிசாசே" .
"ஹே! குண்டுமாமா. எப்படி இருக்கிற?. வேற நம்பர் வருது? கேடி நம்பர் மாத்திட்டியா? "
" yup . இது என்னோட புது நம்பர். நோட் பண்ணிக்கோ." " Then எப்படி இருக்க? என்ன பண்ணுற? . எப்போ Joining Date எதாச்சும் தெரிஞ்சுதா?"
" இல்லபா. மாத்தி மாத்தி சொல்லுராங்க. யாருக்கும் கரெக்டா தெரியல. May be in November. "
" Oh! good. Then what doing now?"
" சும்மா தான் இருக்கேன். ஹே என்னால நம்பவே முடியல. உங்களோட voice ரொம்ப familiar-a இருக்கு. " - ஆச்சர்யாபட்டாள்
" நிஜமாவா. Even I feel the same. சரி அப்பா அம்மா எல்லாரும் எப்படி இருக்காங்க? "
"எல்லாரும் ரொம்ப fine . அம்மா எப்படி இருக்காங்க? மருமகன் என்ன சொல்லுறான்? "
" All are fine here. How are you feeling now?"
" You still remember that. Thanks. கொஞ்சம் வலி இருக்குது but okay. டாக்டர் கிட்ட திரும்ப போகணும்." - சிரித்தாள்.
மெல்ல நானும் சிரித்தேன். நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பு பேசிய நண்பனிடம் மீண்டும் பேசியதை போன்ற உணர்வு.
அவள் பேசினாள். நான் கேட்டேன் கேட்டு கொண்டே இருந்தேன்.
சுமார் 42 நிமிடங்கள் கடந்தன. நிறைய பேச நினைத்தேன் ஆனால் பேச ஒன்றுமே இல்லாதது போன்ற ஒரு உணர்வு. But I felt contented after speaking to her.
Have you come across something like this ever? I had a couple of times earlier, once with my closest friend and other time with my mom. But both the time I was speaking less and listening more. Same happened this time too :)
Thursday, November 15, 2007
Friday, November 9, 2007
வெள்ளைப் பொய்கள்
வாங்கிய புடவையை அம்மாவிடம் கொடுத்து ஆசிர்வாதம் வாங்கினேன்.
" புடவை நல்ல இருக்குடா !. ரொம்ப விலையோ? "
உண்மையான விலை சொன்னால் அம்மா நிச்சயம் கோபிப்பாள் .
"இல்லம்மா 7000 ரூபா சொன்னான். Discount போட்டு 6500 க்கு கொடுத்தான்", நன்றாக பொய் சொன்னேன்.
"6500 ரூபாவா?. எனக்கெதுகுடா இவ்ளோ விலைல?. மாமா பாரு மாமிக்கு 3000 ருபாய்ல தான் வாங்கிவந்து கொடுத்தான். நல்ல பெரிய ஜரிகை வச்ச புடவைதான். ஆனாலும் விலை ரொம்ப ஜாஸ்தி." அம்மா பொய்யாக கோபித்தாள்.
" சரி சரி யாராச்சும் கேட்டாங்க 3500 ரூபானு சொல்லு. இல்லனா எல்லாரும் மலைப்பா பார்ப்பாங்க. என்ன புரியுதா? " சிரித்துக்கொண்டே மையமாக தலையாட்டினேன் .
மதியம் தீபாவளி பட்சணம் கொடுப்பதற்காக பாட்டி வந்தாள். " இங்க பாரு உன் பேரன் தீபாவளி வாங்கி கொடுத்த gift . எப்படி இருக்கு? " அம்மா பெருமையாக காட்டினாள். " அப்பிடியா? பரவாயில்லையே. நல்ல தான் எடுத்திருகான். எவ்ளோவாம்? " நான் சொல்ல வாயேடுக்கும் முன், அம்மா சொன்னாள், " 6000 ரூபாவாம்". பாட்டி சிரித்துக்கொண்டே, " அப்படியா ! புள்ள நல்ல சம்பாரிக்க ஆரம்பிச்சிடான்." அம்மாவுடனே, " சரி நீ இதை பொய் உன் மருமக கிட்ட சொல்லாதே. அப்புறம் அவ எதாச்சும் நினைச்சிக்க போறா. கேட்டா உன்கிட்ட விலை ஏதும் சொல்லலுனு சொல்லு." பாட்டியும் மையமாக தலையசைதாள்.
சயந்திரமாக வீட்டுக்கு அம்மாவின் friends வந்தார்கள். " என்ன நல்ல கொண்டாடியச்சா? இதுதான் நீ எடுத்த புது புடவையா? நல்ல இருக்கே? எவ்வளவு?" நான் அம்மாவின் பதிலை கேட்க ஆர்வமனேன். " இது பைய்யன் வாங்கிவந்தது. 7500 ரூபாயாம் ." என்னை நான்றாக குழப்பினாள் .
இரவு மாத வீட்டு வாடகை கொடுக்க வந்த குடுத்தினகாரரிடம் , " எப்படி இருந்துச்சு இந்த தீபாவளி ? உங்க பையனோட தலதீபாவளி இல்ல? " என்று கேட்டாள் என் அம்மா.
" ஏதோ போச்சுங்க. அவன் அங்க கிளம்பி போய்ட்டான். நாங்க ரெண்டு பேரு தானே. எதோ பொழுது போகுது. இது தான் உங்க தீபாவளி புடவையா?" என்று அவர்கள் கேட்க.
அம்மா காத்திருந்தவர் போல, " ஆமா தம்பி ( நான தான் :)) வாங்கி வந்தது. 9000 ரூபா " என்று கூறி என்னைப பார்த்தாள்.
நான் மீண்டும் மைய்யாமாக சிரித்தேன், பாகெட்டில் இருந்த பில் தொகையினை நினைத்துக்கொண்டே.
P.S.: This is my first post in Tamil. Thanks to Shyam for sharing the Google Transileration link.
" புடவை நல்ல இருக்குடா !. ரொம்ப விலையோ? "
உண்மையான விலை சொன்னால் அம்மா நிச்சயம் கோபிப்பாள் .
"இல்லம்மா 7000 ரூபா சொன்னான். Discount போட்டு 6500 க்கு கொடுத்தான்", நன்றாக பொய் சொன்னேன்.
"6500 ரூபாவா?. எனக்கெதுகுடா இவ்ளோ விலைல?. மாமா பாரு மாமிக்கு 3000 ருபாய்ல தான் வாங்கிவந்து கொடுத்தான். நல்ல பெரிய ஜரிகை வச்ச புடவைதான். ஆனாலும் விலை ரொம்ப ஜாஸ்தி." அம்மா பொய்யாக கோபித்தாள்.
" சரி சரி யாராச்சும் கேட்டாங்க 3500 ரூபானு சொல்லு. இல்லனா எல்லாரும் மலைப்பா பார்ப்பாங்க. என்ன புரியுதா? " சிரித்துக்கொண்டே மையமாக தலையாட்டினேன் .
மதியம் தீபாவளி பட்சணம் கொடுப்பதற்காக பாட்டி வந்தாள். " இங்க பாரு உன் பேரன் தீபாவளி வாங்கி கொடுத்த gift . எப்படி இருக்கு? " அம்மா பெருமையாக காட்டினாள். " அப்பிடியா? பரவாயில்லையே. நல்ல தான் எடுத்திருகான். எவ்ளோவாம்? " நான் சொல்ல வாயேடுக்கும் முன், அம்மா சொன்னாள், " 6000 ரூபாவாம்". பாட்டி சிரித்துக்கொண்டே, " அப்படியா ! புள்ள நல்ல சம்பாரிக்க ஆரம்பிச்சிடான்." அம்மாவுடனே, " சரி நீ இதை பொய் உன் மருமக கிட்ட சொல்லாதே. அப்புறம் அவ எதாச்சும் நினைச்சிக்க போறா. கேட்டா உன்கிட்ட விலை ஏதும் சொல்லலுனு சொல்லு." பாட்டியும் மையமாக தலையசைதாள்.
சயந்திரமாக வீட்டுக்கு அம்மாவின் friends வந்தார்கள். " என்ன நல்ல கொண்டாடியச்சா? இதுதான் நீ எடுத்த புது புடவையா? நல்ல இருக்கே? எவ்வளவு?" நான் அம்மாவின் பதிலை கேட்க ஆர்வமனேன். " இது பைய்யன் வாங்கிவந்தது. 7500 ரூபாயாம் ." என்னை நான்றாக குழப்பினாள் .
இரவு மாத வீட்டு வாடகை கொடுக்க வந்த குடுத்தினகாரரிடம் , " எப்படி இருந்துச்சு இந்த தீபாவளி ? உங்க பையனோட தலதீபாவளி இல்ல? " என்று கேட்டாள் என் அம்மா.
" ஏதோ போச்சுங்க. அவன் அங்க கிளம்பி போய்ட்டான். நாங்க ரெண்டு பேரு தானே. எதோ பொழுது போகுது. இது தான் உங்க தீபாவளி புடவையா?" என்று அவர்கள் கேட்க.
அம்மா காத்திருந்தவர் போல, " ஆமா தம்பி ( நான தான் :)) வாங்கி வந்தது. 9000 ரூபா " என்று கூறி என்னைப பார்த்தாள்.
நான் மீண்டும் மைய்யாமாக சிரித்தேன், பாகெட்டில் இருந்த பில் தொகையினை நினைத்துக்கொண்டே.
P.S.: This is my first post in Tamil. Thanks to Shyam for sharing the Google Transileration link.
Subscribe to:
Posts (Atom)